Leukomelanoderma is een combinatie van
focale depigmentatie en hyperpigmentatie. Leukomelanoderma
kan voorkomen bij arsenicum gebruik, erythroderma t.g.v. zware metalen, maligne
lymfoom, syphilis, systemische sclerodermie. Depigmenterende crèmes met een
hoge concentratie hydrochinon kunnen ook leukomelanoderma veroorzaken (een combinate
van vlekkerige hypopigmentaties en hyperpigmentaties. De combinatie van depigmentatie
en (aan de randen) hyperpigmentatie wordt ook gezien bij
piebaldisme. In oude leerboeken wordt
ook genoemd
vagabond's leukomelanoderma, een combinatie
van bruine en zwarte hyperpigmentaties aan de acra t.g.v. ernstige voedingsdeficiëntie,
en witte vlekken als gevolg van krabschade door infestaties met luizen en andere
parasieten.
Leukomelanoderma is ook onderdeel van een zeldzaam syndroom
dat wordt aangeduid als het leukomelanoderma, infantilism, mental retardation,
hypodontia, hypotrichosis syndroom.
Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.