Een syringoom is een benigne adnextumortje, uitgaande van eccriene cellen die onderdeel uitmaken van de afvoergangen van zweetklieren. De naam is afgeleid van het griekse woord syrinx, wat buis betekent. Ze ontstaan meestal rond de puberteit, vaker bij vrouwen dan bij mannen. De oorzaak is niet bekend.

Klinisch beeld: symmetrisch kleine huidkleurige of gelige bolronde papeltjes tot 3 mm grootte, soms doorzichtig. Voorkeurslokalisatie: bovenste gedeelte van de wangen, vooral onder de ogen, of op het onderste ooglid. Kan ook op andere plaatsen voorkomen, zoals de penis, vulva, borst, buik, oksels. Ook een eruptieve vorm bestaat.



DD: basaalcelcarcinoom, trichoepithelioma, apocrine hidrocystoma, milia, colloid milia, milia-like calcinosis cutis, talgklierhyperplasie, acne, xanthelasmata, granuloma annulare disseminata, ziekte van Cowden, Favre-Racouchot syndroom.

PA: Karakteristiek is het zien van kikkervisjes (tadpole), een ronde structuur met een staartje eraan. Dit zijn schuin aangesneden buisstructuren.



Therapie:
Syringomen zijn moeilijk te behandelen omdat het er heel veel kunnen zijn en omdat na verwijdering er op andere plaatsen weer nieuwe kunnen ontstaan. De meeste technieken bestaan uit lokale destructie. Als niet-destructieve behandelingen worden genoemd (weinig evidence, vermoedelijk teleurstellend) lokaal atropinesulfaat 1% 1-2 dd, Botox injecties, isotretinoïne.
Elektrocoagulatie met een fijne naald.
Elektrocoagulatie gecombineerd met curettage.
Cryotherapie met 2-4 mm gesloten probe.
Excisie middels een 2-3 mm punch biopt (open laten).
Afknippen of snijden in niveau van de huid.
Applicatie van trichloorazijnzuur.
Laserbehandeling (CO2, Erbium YAG laser, pulsed-dye laser, fractionele lasers).
Dermabrasie.





Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.