Samuel Mendes da Costa werd geboren in 1862 in Amsterdam. Hij studeerde geneeskunde in Amsterdam, waar hij op 11 mei 1889 zijn artsexamen aflegde. Hij specialiseerde zich in de dermatologie en venereologie, was eerst arts-assistent bij Pel en later bij van Haren Noman. In 1896 werd hij benoemd tot privaatdocent dermatologie en urologie aan de Universiteit van Amsterdam. In 1898 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar huid- en geslachtsziekten, en in 1918 tot gewoon hoogleraar. In november 1931 nam hij op eigen verzoek ontslag. In 1943 is hij overleden. Over zijn precieze doodsoorzaak wordt weinig vermeld op het internet, en ook niet in het in memoriam dat in 1945 is gepubliceerd in het NTVG. Het is mogelijk dat hij als Joods arts slachtoffer is geworden van de Holocaust, maar zijn naam is niet opgenomen in de lijst van Joodse oorlogs-slachtoffers; en hij bereikte de leeftijd van 81 jaar.

Samuel Mendes da Costa speelde een prominente rol in de Nederlandsche Vereeniging van Dermatologen, de Nederlandsche Vereeniging tot Hulp aan Lupuslijders en de Nederlandsche Vereeniging ter Bestrijding der Melaatschheid. Hij was de eerste penningmeester van de NVDV en jarenlang voorzitter. Hij was Ridder in de orde van den Nederlandschen Leeuw en onder meer (ere)lid van de Société Française de Dermatologie et de Syphiligraphie en van de Rheinisch-Westfälische Dermatologenverein. Hij schreef onder meer het 'Leerboek der dermatologie / Leerboek van de huidziekten en van hare behandeling' en het 'Leerboek der venerische ziekten / Leerboek der geslachtsziekten'. Hij was redacteur van de Acta dermato-venereologica. Hij schreef talloze artikelen over de dermatologie. Hij was kunstzinnig en vaardig in schilderen en beeldhouwen en heeft diverse aquarellen en wassen beelden van huidziekten gemaakt of laten maken voor het onderwijs.

Zijn naam is vooral verbonden aan het Mendes da Costa syndroom (erythrokeratoderma variabilis van Mendes da Costa).


Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.