|
LYMPHOGRANULOMA VENEREUM (LGV) |
 |
WAT IS LYMPHOGRANULOMA VENEREUM
?
Lymphogranuloma venereum, afgekort
LGV, is
een zeldzame seksueel overdraagbare aandoening
(SOA), die in Westerse landen zoals Nederland
weinig voorkomt. In tropische landen (ZuidOost
Azië, Afrika, Centraal Amerika en het Caribisch
gebied) komt het wel vaak voor. Het wordt
veroorzaakt door een bepaalde variant van de
Chlamydia bacterie, niet hetzelfde type dat ook
de bekende Chlamydia ontsteking van de plasbuis
bij mannen en vrouwen veroorzaakt, maar een
ander type (in het laboratorium aangeduid met de
letters L1, L2 of L3).
Lymfogranuloma
venereum wordt opgelopen door een onbeschermd
sexueel contact. Personen die frequente sexuele
contacten hebben, of aan anale sex doen, lopen
meer risico op infectie met LGV. Evenals,
vanzelfsprekend, personen die een sexueel
contact hebben gehad met iemand uit de tropische
gebieden waar deze ziekte veel voorkomt. Het
komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.
VERSCHIJNSELEN
De infectie geeft in
het begin weinig klachten. Gemiddeld 10-14 dagen
na het oplopen van de infectie (soms al na 3
dagen, soms pas na 6 weken) kan er een klein,
onopvallend bultje, blaasje of zweertje ontstaan
op de penis of op de wand van de vagina, dat
vervolgens weer na een paar dagen verdwijnt.
Vervolgens, meestal 2-6 weken later, ontstaat
een pijnlijke lymfeklierzwelling. Bij mannen
meestal in de liezen, vaak aan 1 kant, bij
vrouwen zijn het juist de dieper in het bekken
gelegen klieren die gaan opzetten (met als
klacht pijn in de onderbuik of lage rugpijn). De
klieren kunnen heel groot worden, en bijna op
springen staan vanwege ontstekingsvocht dat zich
ophoopt in de lymfklieren. Soms breken de
klieren ook spontaan door en loopt het vocht af.
In dit stadium kunnen ook algemene
ziekteverschijnselen aanwezig zijn, zoals
koorts, koude rillingen, een griep-achtig
gevoel, spierpijn en gewrichtspijn.
 |
 |
 |
| lymfogranuloma venereum |
lymfogranuloma venereum |
gezwollen lymfklieren |
ONDERZOEK
Om vast te stellen of er
sprake is van lymphogranuloma venereum wordt
een kweek afgenomen en onderzocht met een
specifieke test (NAAT of PCR genoemd) op Chlamydia type
L1, L2 of L3. Ook kan bloedonderzoek worden
verricht op LGV maar dat wordt minder vaak
gedaan sinds de specifieke test beschikbaar is.
Naast
het onderzoek gericht op LGV zal er, zoals bij
iedereen die de dokter bezoekt voor een
geslachtsziekte, ook onderzoek worden gedaan
naar andere SOA's die dit soort klachten
(zweertjes en lymfklierzwelling) kunnen
veroorzaken, zoals bijvoorbeeld syfilis. De arts
kan een uitstrijkje maken van de urinebuis en/of
baarmoedermond en/of de anus en kan de urine
onderzoeken. Om na te gaan of je wellicht ook
syfilis of misschien een HIV-infectie hebt, doet
de arts meestal ook bloedonderzoek. Als de arts
een bloedtest op een HIV-infectie gaat doen (de
veroorzaker van AIDS), dan wordt dat eerst met
jou overlegd.
BEHANDELING
Lymphogranuloma venerum is goed te genezen met
een antibioticakuur. Wel is een langdurige
behandeling nodig, meestal 3 weken. Het is
belangrijk om de voorgeschreven kuur altijd
helemaal af te maken. Ook als de klachten al
eerder verdwijnen. Het kan zijn dat ook de
partner(s) een infectie heeft (hebben), ook als
er geen klachten zijn. Het is daarom belangrijk
dat de partner(s) zich laat (laten) onderzoeken
en eventueel behandelen. Tijdens de behandeling
is het beter om geen seks te hebben. Zo voorkom
je dat jij en je partner(s) elkaar over en weer
blijven besmetten. Als je toch vrijt, gebruik
dan een condoom. Als na de behandeling de
klachten niet zijn verdwenen, ga dan terug naar
de arts.
Bij zeer grote gezwollen
lymfklieren, die op springen staan, kan het
vocht door middel van een naald en een spuit
worden opgezogen, zodat de druk er af is en de
pijn minder.
LATE
GEVOLGEN VAN LGV
Indien de infectie
ernstig verlopen is kunnen later, soms zelfs
jaren later problemen optreden veroorzaakt door
de ontstekingen en lymfklierzwellingen. Met name
in en rond de anus kunnen chronische
ontstekingen ontstaan, soms ontstaan abcessen en
fistels. De klachten die daarbij horen zijn
pijn, koorts, loze aandrang en kramp, jeuk rond
de anus, pus uitvloed, of bloederige diarree. De
anus kan door de chronische ontstekingen
uiteindelijk ernstig beschadigd raken waarbij
chirurgisch ingrijpen nodig kan zijn. Ook kunnen
lymfevaten beschadigd en verstopt raken.
|
