|
WATERWRATJES (MOLLUSCA CONTAGIOSA) |
 |
WAT ZIJN HET ?
Waterwratjes
(officiële medische term: mollusca contagiosa)
zijn wratjes op de huid, veroorzaakt door een
virus. Het is een besmettelijke aandoening die
vooral bij kinderen wordt gezien, vanaf een
leeftijd van ongeveer 1 jaar. Er ontstaan
huidkleurige bolvormige pukkeltjes op het
lichaam. Ze worden ook wel bolhoedwratjes of
luchtpukkels genoemd. Waterwratjes zien er heel
anders uit dan gewone wratten, die meestal aan
de handen en voeten zitten, en ze worden ook
door een ander virus veroorzaakt. Ze gaan
vanzelf weer over binnen 6-12 maanden. Het is
een onschuldige aandoening.
 |
 |
 |
| waterwratjes (mollusca) |
waterwratjes (mollusca) |
waterwratjes (mollusca) |
HOE LOOP JE WATERWRATTEN OP ?
Waterwratten worden veroorzaakt door een
infectie met het molluscum contagiosum virus,
ook wel Molluscipox virus genaamd. Dit is een
virus dat behoort tot de groep pokken-virussen.
Kleine kinderen, vooral de leeftijdsgroep tussen
1 en 5 jaar, hebben nog geen afweer tegen dit
virus en lopen het gemakkelijk op, door contact
met leeftijdgenootjes die het hebben. Het virus
kan door direct huidcontact worden overgebracht,
via spelen en sporten, maar ook via voorwerpen
zoals speelgoed, handdoeken, of via
zwembadbezoek. De kans op besmetting is groter
als de huid beschadigd is, bijvoorbeeld door
krasjes, of opengekrabt. Kinderen met atopisch
eczeem hebben een grotere kans op besmetting.
Volwassenen kunnen ook waterwratjes
krijgen, maar dat komt niet zo vaak voor. Het
kan voorkomen bij volwassenen die als kind ze
nooit gehad hebben, of waarbij de afweer tegen
infecties verminderd is. Volwassenen kunnen
waterwratjes oplopen van kinderen, maar ook via
sexueel contact met iemand die besmet is met het
virus. Wanneer een volwassene zeer veel mollusca
contagiosa heeft, moet men bedacht zijn op het
bestaan van een verminderde weerstand tegen
infecties. Dit komt voor bij gebruik van
geneesmiddelen die de afweer onderdrukken zoals
prednison, maar ook bij ziekten waarbij de
afweer gestoord is, zoals HIV-infectie.
WAT ZIJN DE VERSCHIJNSELEN ?
Waterwratjes ontstaan binnen 2 weken tot 6
maanden na besmetting met het molluscavirus. Het
zijn bolvormige pukkeltjes, 3-10 mm groot,
huidkleurig of wit, soms wat glanzend. Het
oppervlak is afgeplat, soms zit er een deukje
in. Het duurt 6-12 weken totdat ze hun maximale
grootte bereikt hebben. Het kunnen er enkele
zijn, maar ook heel veel, bijvoorbeeld 100. Ze
komen vooral voor op de romp, in de hals en rond
de oksels. Ze kunnen ook in het gezicht zitten,
bijvoorbeeld op de oogleden. Rond de
waterwratjes kan eczeem ontstaan. Dit komt
vooral voor bij kinderen met atopisch eczeem.
Door openkrabben, of spontaan kunnen
waterwratjes opengaan. Daarbij komt de inhoud
vrij, een witte substantie die molluscumbrij
wordt genoemd. De wratjes kunnen ontstoken
raken. Later ontstaat er een korstje en geneest
de plek. Dit laat meestal geen litteken achter,
maar het kan wel.
Bij volwassenen
worden waterwratjes meestal opgelopen via
sexueel contact, en zitten niet op de romp, maar
rond de geslachtsdelen of rond de anus. Een
condoom beschermt niet, omdat de mollusca
meestal niet op de geslachtsdelen zitten maar op
de huid rondom.
 |
 |
 |
| waterwratjes (mollusca) |
waterwratjes (mollusca) |
waterwratjes met eczeem |
HOE WORDT DE DIAGNOSE GESTELD ?
Water wratjes worden herkend aan hoe ze er uit
zien. Een enkele keer zijn ze niet goed te
herkennen, en is nader onderzoek nodig. Hiervoor
wordt onder lokale verdoving de pukkel er uit
gehaald (biopt)
en ingestuurd naar het laboratorium voor nader
onderzoek.
WAT IS DE BEHANDELING ?
Omdat waterwratjes binnen 6-12 maanden
vanzelf weer verdwijnen is behandeling meestal
niet nodig en kan een spontane genezing worden
afgewacht. Bij kinderen is dat vaak ook het
verstandigste besluit, omdat de methoden om ze
weg te halen pijnlijk en traumatisch kunnen
zijn.
Soms is er toch het verzoek om ze
weg te halen. Dat kan zijn om cosmetische
redenen, of als ze problemen veroorzaken zoals
ontsteking, infecties, of eczeem rond de
wratjes.
Er zijn verschillende methoden
om ze weg te halen:
Wegkrabben
(curettage) met een scherpe lepel
Met een
scherpe lepel (curette) kan een waterwratje er
afgekrabt worden. Zonder verdoving is dit te
pijnlijk. Bij kinderen kan de huid van tevoren
worden verdoofd met verdovende crème (EMLA
crème). Dit moet een uur van te voren worden
aangebracht, een dikke laag, afgeplakt met
plastic folie. Bij de verpakking zitten Tegaderm
pleisters die hiervoor kunnen worden gebruikt.
Met plastic huishoudfolie kan het ook. Deze
crème moet blijven zitten tot vlak voor de
ingreep. De arts haalt het plastic eraf en krabt
direct erachter aan de wrat weg. Ondanks deze
verdoving kan het toch nog te pijnlijk en te
traumatisch zijn bij kleine kinderen. Als dat
blijkt is het beter om de behandeling niet door
te zetten en spontane genezing af te wachten.
Bij volwassenen kan een mollusca goed worden
verdoofd met een verdovingsprik en er uit worden
gelepeld.
De nabehandeling bestaat uit wassen
met betadine jodium zeep gedurende 2 dagen om
infectie te voorkomen. Het wegkrabben van een
waterwrat kan een littekentje achter laten.
Bevriezen met vloeibare stikstof
Hierbij
wordt net als bij gewone wratten de wrat
bevroren. Er kan een blaar ontstaan. Later valt
de wrat er af. Vloeibare stikstof is heel koud
(196 graden onder nul). Bij de drogist zijn ook
sprays te koop waarmee je zelf een wrat kunt
bevriezen. Deze vriezen niet zo diep als
vloeibare stikstof. Het is nog niet duidelijk of
dit even goed werkt als met de echte vloeibare
stikstof uit de spreekkamer van de dokter, maar
het is niet gevaarlijk om het te proberen.
Wegbranden (electrocoagulatie)
Met een
apparaat genaamd electrocoagulator kan een wrat
worden weggebrand door hem even aan te raken met
een naald of een klein bolletje. Door een
elektrische stroom ontstaat hitte, waardoor de
wrat verbrand. Hiervoor is wel verdoving nodig,
met verdovende crème of met injecties met
verdovingsvloeistof.
Wegbranden (laser)
Ook met laser, bijvoorbeeld met een CO2 laser
kan een waterwratje worden weggebrand. Ook
hiervoor is verdoving nodig. Het effect is
hetzelfde als bij wegbranden met het
electrocoagulatie apparaat.
Aanstippen
met wrattenvloeistoffen
De zelfde
aanstipvloeistoffen die bij gewone wratten
worden gebruikt, kunnen ook worden gebruikt bij
waterwratjes. Voorbeelden zijn Wartec,
Condyline, en Podophylline collodium.
Aanstippen met crèmes
Aldara crème
(imiquimod) en tretinoïne crème (vitamine A zuur
0.05 of 0.1%) worden ook gebruikt voor
waterwratjes. Beide crèmes kunnen de omgevende
huid irriteren.
WAT
ZIJN DE VOORUITZICHTEN ?
Over het
algemeen verdwijnen waterwratjes vanzelf binnen
6-12 maanden. Toch kunnen sommigen er een aantal
jaren last van blijven houden.
|
