Alopecia parvimaculata is een oude term voor kale plekken op het behaarde hoofd, kleine gebieden van alopecia, met atrofie. Oorzaak onbekend. Deze term werd rond 1911 gebruikt voor cicatriciële alopecia zonder bekende oorzaak, bij kinderen. Anno nu zou men daarvoor even goed de diagnose pseudopelade van Brocq of cicatriciële alopecia (scarring alopecia) kunnen gebruiken (L66.9). Later (1931) is de term alopecia parvimaculata ook gebruikt voor kale plekken veroorzaakt door schimmelinfecties, die epidemisch voorkwamen bij kinderen in scholen en instituten.



Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.