Atrophoderma idiopathica van Pasini en Pierini (idiopathic
atrophoderma of Pasini and Pierini) is een vorm van
dermale atrofie
waarbij verzonken laesies ontstaan, vaak met bruine of blauwige hyperpigmentatie,
op de romp, meestal laag op de rug, op de borst of op de buik, soms op proximale
extremiteiten. De plekken zijn scherp begrensd, de randen gaan abrupt over naar
een lager niveau (cliff-drop border). het kan één plek zijn of multipel, en
ze kunnen centimeters groot worden. De omgevende huid is normaal (geen lilac
ring zoals bij morphea). De huid is niet geïndureerd, voelt normaal aan. Niet
in gelaat, handen en voeten. Het begint rond de 30, soms al bij kinderen. In
het begin is er een erythemateuze macula. Het komt vooral voor bij vrouwen,
meer bij blanken. De oorzaak is onbekend (idiopathisch). Borrelia wordt genoemd
maar sluitend bewijs ontbreekt. Moeilijk te differentïeren van de atrofische,
'uitgebluste' vorm van morphea. Histologisch géén dermale sclerose (i.t.t. morphea),
normale aanwezigheid van elastine vezels. In literatuur geen overeenstemming
of dit ziektebeeld behoort tot de groep van cutane atrofiën of een variant is
van morphea zonder induratie. Het kan samen voorkomen met morphea. De aandoening
is niet geassocieerd met andere klachten en is alleen cosmetisch storend. Het
beloop is chronisch, het kan ook weer wegtrekken na 10-20 jaar.
|
|
|
atrophoderma
Pasini-Pierini |
lineaire
atrophoderma |
lineaire
atrophoderma |
Foto links:
Leith C Jones - Wikimedia (Creative Commons License
3.0).
Foto midden: Schepis C et al. Dermatol Online J 2010;16(2):7
((Creative Commons License
4.0
-
Open
Access Journal).
DD: morfea,
atrophoderma nno,
linear atrophoderma van Moulin,
anetodermie,
lichen sclerosus,
postinflammatoire hyperpigmentatie,
herpes zoster littekens,
epidermale naevus,
panniculitis.
PA:
De dermis is dunner vergeleken met de omgevende huid. De dermale papillen zijn
korter, de retelijsten vlakker. De epidermis is normaal of licht atrofisch.
Soms wat oedeem en een mild lymfocytair en histiocytair perivasculair infiltraat.
Normale adnexen.
Therapie:Er is geen goede therapie
beschikbaar. Case reports beschrijven effect van lokale corticosteroiden, antibiotica
(doxycycline en andere gericht op Borrelia), en Plaquenil (hydroxychloroquin).
Hyperpigmentatie kan worden behandeld met laser (Q-switched alexandrite laser,
755 nm).
Referenties
1. |
Schepis C, Palazzo R, Lentini M. A teen-ager with linear atrophoderma of Moulin. Dermatol Online J 2010;16(2):7. |
Auteur(s):dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog,
Amsterdam UMC.