Erythroplasie van Queyrat is een carcinoma in situ van de glans penis, klinisch en histologisch identiek aan Morbus Bowen, alleen met een iets slechtere prognose: progressie naar invasief plaveiselcelcarcinoom in tot 30%. Morbus Queyrat wordt veroorzaakt door oncogene types van het humaan papillomavirus (vooral HPV type 16 en 18). Onbesneden mannen hebben een groter risico op ontwikkeling van erythroplasie van Queyrat. In de nieuwe terminologie kan ook de term PIN (peniele intra-epidermale neoplasie) worden gebruikt.



Kliniek:
Asymptomatische, scherp begrensde felrode, glanzende (of fluweelachtig), vaak wat geïndureerd aanvoelende plaque op de glans penis, of (minder vaak) in de corona sulcus of op het praeputium (binnenblad), bijna altijd bij onbesneden mannen. Verruceuze verandering of ulceratie suggereert invasieve groei. PA is altijd nodig voor DD met balanitis plasmocellularis en ter uitsluiting carcinoma spinocellulare.

DD: balanitis plasmocellularis (m. Zoon), plaveiselcelcarcinoom, lichen planus, lichen sclerosus, fixed drug eruption, balanitis nno, ulcus durum, ulcus molle.

Therapie:
Excisie (door de uroloog).
Destructieve lokale therapie zoals cryotherapie, elektrocoagulatie of ablatieve laser (CO2 laser). Deze laatste opties vergen ervaring met de techniek, de laesie moet tot op de juiste diepte worden vernietigd.
Radiotherapie.
Oppervlakkig laesies kunnen ook met lokale crèmes worden behandeld.
R/ Efudix (fluorouracil) crème, tube à 40 g, 1-2 dd totdat de laesie erosief is (2-4 weken).
R/ Aldara (imiquimod) 5% crème (sachet à 250 mg), 3 x per week (na 10 uur afwassen), gedurende 8 weken.





Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.