Bij idiopathische guttata hypomelanosis (idiopathic guttate hypomelanosis) ontstaan er kleine (druppelvormige, 2-5 mm grote) gedepigmenteerde maculae, vooral aan de extremiteiten (vooral scheenbenen). Het kan ook op de romp zitten (coeur) en op de onderarmen, soms de nek, schouders, en in het gezicht. De oorzaak is onbekend, mogelijk is zonlicht een predisponerende factor. Het komt vooral voor bij een licht huidtype, en boven de 40 jaar. Vaker bij vrouwen dan bij mannen, soms familiaal. Het komt ook bij de donkere huid voor, en daarbij is het meteen veel meer opvallend.

Klinisch beeld:
Kleine 2-5 mm grote ronde macula, volledig gedepigmenteerd, vaak met een glad oppervlak (normale patroon van de huid onderbroken), soms met hyperkeratose of lichte schilfering.



Histologie:
Ontbreken van pigment en melanocyten, vlakke en/of atrofische epidermis, ontbreken van retelijsten. Soms sclerodermiforme veranderingen in het collageen.

DD: verruca plana, actinische keratose, verruca seborroica, progressive macular hypomelanosis (mogelijk P. acnes), Bier spots, lichen planus, post-inflammatoire hypopigmentatie, pityriasis versicolor (Pityrosporum; Malassezia), pityriasis lichenoides chronica, lepra, dyschrome amyloidose, mycosis fungoides, hypochrome vitiligo, sclerodermie, dyskeratosis congenita, clear cell papulosis. Zie ook onder hypopigmentatie.

Therapie:
Er is geen goede behandeling voor, en behandeling is meestal ook niet nodig. Eventueel zonbescherming als preventieve maatregel, of camouflage. Experimentele behandelingen met cryotherapie, dermobrasie, zeer oppervlakkige coagulatie of CO2 resurfacing, en punch graft excisie gevolgd door plaatsen van punch graft normale huid zijn genoemd als mogelijke optie. Het gevaar bij al deze ingrepen is dat er een reële kans is dat het erger wordt en meer zichtbaar door het ontstaan van littekens en post-inflammatoire hyperpigmentatie of hypopigmentatie.


Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.