Sycosis trichophytica barbae is een oude naam voor een mycose uitgaande van de follikels van de baardstreek. Het is beter om de naam tinea barbae of dermatomycosis barbae te gebruiken. Zie verder onder tinea barbae. Sycosis barbae is een oude naam voor een folliculitis van de baardstreek, overgebracht door vuil scheergerei, en met als belangrijkste oorzaak S. aureus. Soms wordt met sycosis barbae ook de mycose bedoeld. De belangrijkste verwekkers van tinea barbae zijn de trichophyton soorten (vaak T. mentagrofytes, T. verrucosum). De therapie moet systemisch zijn en langdurig, net als bij tinea capitis.



Klinisch beeld: ronde, rode, schilferende plekken met losse haarstompjes en pustels, soms confluerend tot abcederende infiltraten.

DD: folliculitis barbae (sycosis barbae), pseudofolliculitis barbae (pustels en follikelgebonden papels, ten gevolge van ingegroeide baardharen, vooral bij mensen met een sterk kroezend haartype).

Therapie:
R/ itraconazol 1 dd 100 mg gedurende 4-8 weken.
R/ terbinafine 1 dd 250 mg gedurende 4-8 weken. Niet danwel beduidend minder effectief tegen M. canis en andere Microsporum soorten. Bij groene fluorescentie dus niet kiezen voor terbinafine. In dubbele dosering is de effectiviteit t.o.v. Microsporum iets beter, maar de andere alternatieven (itraconazol, fluconazol, grisefulvine) hebben dan toch de voorkeur.
R/ fluconazol caps à 50, 150 of 200 mg; suspensie 10 of 40 mg/ml, 35 ml. Dosering: 1 dd 150 mg gedurende 4-8 weken.
R/ griseofulvine 500 mg dd (zonodig 1 g) in 1-4 doses, gedurende 6-8 weken, zonodig langer. Recente studies tonen aan dat voor de meeste trichophyton soorten ook evengoed terbinafine, itraconazol of fluconazol kan worden gegeven, maar bij infectie met Microsporum is er twijfel over de effectiviteit van terbinafine. Bij groene fluorescentie door UV-licht dus altijd itraconazol, fluconazol of griseofulvine kiezen.

Als ondersteunende behandeling:
R/ Nizoral (ketoconazol) crème 2 dd.


Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.